En yakın arkadaşınızı, kedinizi kaybetmenin ne büyük bir acı olduğunu biliyoruz. Bu dönemi sağlıklı bir şekilde atlatmak için neler yapacağınızı bilmek ister misiniz?
Kedim öldü ! Onu unutamıyorum diyorsanız makalemizi sonuna kadar okumanızı öneririz. Bu makalede kedisi ölenlerin hikayesi de bulunuyor. Evcil hayvanını kaybetmek aileden birini kaybetmek gibi hissettirirken bu acıyla nasıl başa çıkacağınızı bilmiyor olabilirsiniz. Bütün gün oyunlar oynadığımız, evin her köşesinde koşuşunu izlediğimiz kedimiz öldüğünde ne kadar büyük bir boşluk yaşadığınızı anlayabiliyoruz. Özellikle sosyal medya hesabımıza gelen ‘kedim öldü ne yapacağım’, ‘ölen kedimi unutamıyorum depresyondayım’ ve benzeri mesajlarınız bizi çok üzdü.
Kedisini kaybeden tüm takipçilerimizin acısına ortak olduğumuz gibi onlar için elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz. Bu yazımızda sizlerin acısını bir nebze de olsa hafifletecek tavsiyeler verdik. Çok zor bir dönemden geçtiğinizin farkında olarak bu dönemi en sağlıklı şekilde nasıl atlatabileceğinizden bahsetmek istiyoruz.
Peki, kedisi ölenler neler yapmalı ? Bu süreci nasıl atlatmalı? Acınızı paylaşmak için sizlere aynı dönemlerden geçen insanların hikayelerinden ve bu dönemleri nasıl atlattıklarından bahsetmek istedik. İşte kedisini kaybedenler için önemli tavsiyeler…
Kedim Öldü Unutamıyorum!
Kedi sahiplendiğinizde onun tüm sorumluluğunu üstünüze alıyor ve her anında yanında oluyorsunuz. Mamasını, suyunu, oyuncaklarını büyük bir heyecanla aldığınız anlar vardır. Günün yorgunluğunu kedinize sarılarak atlattığınız dönemler olmuştur. Onlar en iyi arkadaşınız, dostunuz, ailenizden biri olur. Bu nedenle kediniz öldükten sonra hemen unutmanız elbette çok zor olacaktır. Büyük bir boşluk hissiyle birlikte evcil hayvanınızı çok özleyeceğiniz bir süreç bu. Kedinizle birçok anınız olması, uzun zaman birlikte vakit geçirmeniz onu hemen unutmanıza engel olacaktır.
Bu dönemde öncelikle şunu bilmeniz gerekiyor; oldukça normal bir süreçten geçiyorsunuz. Kedinizi kaybettikten sonra hemen unutmanız, o acıyı hemen bastırmanız zordur. Tıpkı en sevdiğiniz arkadaşınızdan kopmuşsunuz gibi bir his yaşıyor olabilirsiniz. Bu hissin hiç geçmeyeceğini de düşünüyor olabilirsiniz. Ancak unutmayın ki bu geçici bir süreç. Bu dönemde sağlığınıza dikkat etmeniz ve toparlanmanız gerekiyor. Kendinizi buna hazır hissettiğiniz an yavaş yavaş normal yaşantınıza dönmelisiniz.
Yaşadığınız süreçle ilgili aynı dönemden geçen ve bu yaşadıklarınızın normal olduğunu gösteren hikayelerden bahsetmek istiyoruz.
Sosyal medya hesabımıza mesaj atan Büşra Ö. kedisini kaybetmenin acısını şöyle anlattı:
Kedimi sahiplendiğimde henüz 4 aylıktı. Hareketli, oyun oynamayı çok seven kıpır kıpır bir kediydi. Kısa sürede bana alıştı ben de ona. Sınava hazırlandığım için derslerime odaklanmam gerekse de ben onu hiç ilgisiz bırakmadım. Kedim de beni bu dönemde hiç yalnız bırakmamıştı. Neşeli, hareketli kedim bir gün enerjisini kaybetti, Hiç yerinden kalkmadı, bütün gün bir şey yemedi. Normalde öyle değildi. Onu ilgisiz bıraktığımı düşünerek vicdan azabı çektim saatlerce ilgilendim ama yerinden kalkmadı. Veterinere götürdüğümde viral enfeksiyon olduğunu söyledi. İğne yaptı ancak eve geldiğimizde kedim hala halsizdi. Hiç mama yemedi sadece su içiyordu. Ölmeden önce ağlayarak kedimi odama aldım bütün gün yanımdan ayırmadım. Son miyavlayışlarını hala unutamıyorum. Ölen kedimi unutamıyorum, ne yapmam gerek lütfen yardım edin.
Kedisi Ölen Takipçimiz Büşra Ö.
Diğer takipçimiz Özgür E. kedisinin ölümünü bize şöyle anlattı:
Sürekli apartmanın önüne gelen siyah tüylü, şişman çok sevimli bir kedi vardı. Diğer kedilerle çok kavga ediyor diye onu yanıma aldım. Başlarda çok iyiydi, yemek yiyordu oyun oynuyordu alışmıştı bana. Sonra kedimin zayıflamaya başladığını fark ettim. Mamasını sevmediğini düşünüp farklı bir mama aldım. Ama yine de yemedi. Daha fazla zayıflamadan veterinere götürdüm kedi lösemisi teşhisi koydular. Daha önce kontrollerini yaptırmadığım için vicdan azabı çekiyorum ne yapabilirim?
Kedisini Kaybeden Takipçimiz Özgür E.
Kedi sahiplendikten sonra bütün sorumluluğunu alarak elinizden geleni yaparsınız. Kediler de tıpkı insanlar gibi çeşitli hastalıklar veya kazalar sebebiyle hayatını yitiyor. Bu süreçte kendinizi suçlamadan, sakin bir şekilde bu acı ile yüzleşmeniz gerekiyor. Çok üzgün olduğunuzda size iyi gelen şeyler var. Eğer konuşmak içinizi rahatlatıyorsa mutlaka acınızı sevdiklerinizle paylaşın. Bu acıyı duymak, hakkında konuşmak iyi gelmiyorsa bir süre konuşmayın. Kafanızı boşaltabileceğiniz aktivitelere yönelebilirsiniz. Kitap okuyun, film izleyin, sevdiklerinizle zaman geçirin. Acınızı ancak yüzleşerek atlatabilirsiniz. Bu dönemi kabullenin ve atlatmaya karar verin. Bir süre sonra daha sakin bir döneme gireceksiniz.
Kısırlaştırma Sonrası Kedim Öldü
Kediler farklı sebeplerle yaşamını yitirebilir. Bu nedenle sahiplendikten sonra sağlık kontrollerinin kesinlikle yapılması gerekir. Nadiren karşılaşılan bir durum olsa da kısırlaştırma sonrasında kedilerin ölmesi mümkündür.
Kısırlaştırma ameliyatı öncesinde ve sonrasında dikkat edilmesi gereken noktalar vardır. Bununla birlikte yanlış operasyon kedinin ölmesine sebep olabiliyor. Kısırlaştırma sonrasında veteriner hekimlerin söylediklerini harfiyen uygulamalısınız. Kediniz muhtemelen ameliyat sonrası sizinle eve döner. Eğer hekiminiz kontrol altında olması gerektiğini söylemişse başından ayrılmayın, ilgilenin ve şefkat gösterin.
Eğer kediniz kısırlaştırma ameliyatı sonrasında aşağıdaki belirtileri gösteriyorsa mutlaka veterinere götürmeniz gerekiyor.
- titreme
- kusma
- iştahsızlık
- kilo kaybı
Dikişlerini aldırmak için zamanını geçirmeden onu doktoruna götürün ve bu süreçte hiç yalnız bırakmayın.
Kısırlaştırma sonrası kedinizi kaybetmeniz düşük bir ihtimaldir. Ancak bu ameliyatı yaptırmış olmanız sizin suçunuz değil. Kedinizin ölümünün ardından acınızla yüzleşin ve onun yokluğunu kabullenin. Yerini dolduramayacağınızın farkında olmanız acınızı hafifletecektir. Bu dönemde sevdiklerinize zaman ayırın ve teselli almaktan çekinmeyin. Yaşadığınız acıyı hafife alan ve canınızı sıkacak konuşmalar yapacak insanlarla bir süre iletişim kurmayın. Bu tarz yaklaşımlar kendinizi daha kötü hissetmenize sebep olacaktır.
Rüyada Ölen Kedimi Gördüm
Hayvanlar ve insanlar arasındaki bağ saf ve güçlüdür. Bu sevgi giderek artar ve kediniz sizin bir parçanız haline gelir. Evinizde ona ait eşyalar, telefonunuzda onun resimleri ve videoları olur. Gün içinde yaşadığınız stresi ona sarılarak atlatırsınız. Böyle bir bağınız varken onu kaybetmek elbette çok zor bir döneme girmenize sebep olacaktır. Bu süreçte kedinizi rüyanızda görmeniz yaşadığınız acı ve hatıralarınız sebebiyle normaldir. Bilindiği üzere rüyalar bilinçaltının yansımasıdır.
Çok özlediğiniz ve yerini doldurmadığınız kedinizin ölmesi üzerine rüyanıza girmesinin normal olduğunu unutmayın.
Rüyada görmek onu daha çok özlemenize sebep olacaktır. Kediniz öldükten sonra atlatamıyor, rüyanızda görüyor ve bu boşluğu nasıl dolduracağınızı bilmiyorsanız yapabileceğiniz bazı şeyler var.
- Bu dönemde kedinin eşyalarını görmek sizi daha çok etkiler. Mümkün olduğunca onun uyuduğu odada uyumamaya çalışın.
- Eşyalarını uzaklaştırmaya kıyamasanız da bu eşyalar psikolojinizi olumsuz yönde etkileyecektir. Mama kabını, yatağını, oyuncaklarını sahipsiz kedilerle paylaşın. Unutmayın ki bunlara ihtiyacını olan onlarla sevimli dostumuz var. Hem onlara hem kendinize iyi gelecek bir adım atarak eşyalarını görmemeye çalışın.
- Kedinizin resimleri ve videoları mutlaka telefonunuzda vardır. Bu güzel anılarınıza bir süre bakmayın. Bu dönemde elinizden geldiği kadar onu hatırlatan şeylere bakmayın.
- Size kaybettiğiniz kedinizi hatırlatabilecek diğer şeylerden uzak durun. Bu bir müzik parçası, bir film olabileceği gibi kedinizin tırmalayarak iz bıraktığı bir koltuk da olabilir.
Rüyalarınıza girmesinin en büyük sebebi bunlardır.
Kedinizi kaybettikten sonra bu acıyı paylaşmak ve aynı dönemden geçen insanlardan tavsiyeler almak size iyi gelecektir. Eğer siz de kedinizi kaybettiyseniz, bu acıyı yaşadıysanız, yorumlarda paylaşabilirsiniz.
Kedisi ölen ziyaretçilerimizden bu dönemde neler yaptığını, nasıl atlattığını diğer takipçilerimizle paylaşmasını rica ediyoruz, böylece onların acılarına ortak olabiliriz. Desteğe ihtiyacınız varsa bizlere her konuda yorumlardan veya sosyal medya hesaplarımızdan ulaşabilirsiniz.
Ben napacağım buğday gitti annesine araba çarpmıştı ona baktım 2 ay boyunca ama sonra caliniscus virüsü belirtilerini gösterdi ben de dayanamayıp belki düzeltirler diye en son barınağa yolladım param yoktu götüremedim veterinere tanığım vardı barınakta 4 ay oldu buğday gideli çok özledim buğdayımı çok özledim her gün aklıma geliyor kendi canıma kıymak istiyorum buğday her gün rüyamda götüremedim veterinere keşke götürseydim bittim ben ruhum çekildi boşuna yaşıyorum sanki buğdayım olmadan 20 yaşındayım kendime yedirsem ağlarım belki param yoktu ama götürmeliydim buğdayımı veterinere bahçede 2 ay baktım ama o yok öldü her gün inerdim bahçeye yanına her gün diyorum oğuz bitir kendini buğdayı belki tekrar görürsün ama yok inanmam ki ben hiçbir şeye tüm eldeki paramı içmeye verdim buğdayımı çok özledim çok sizlere tavsiyem bu dünya da hiçbir şey büyüttüğümüz kadar değil kıyın paranıza can dostunuz için onlarsız hayat boş oluyor şimdi ruhumu verirdim buğdayı tekrar görmek için
İki yıldır birlikte yaşadığım kedim vardı ismi zilli . Çok seviyordum onu. İki kere yavruladi. Bir tane de oğlu ile birlikte bakıyordum onlara. Çok eğlenceli ve akilliydi. Evdeki tüm kapıları acabilirdi . Sevimliydi . Son zamanlarda daha da ilgiliydi bana ve ilgi de isterdi. Çok daha fazla bağ kurmuştum son aylarda. Ve bir gün eve geldiğimde yol üzerinde araba çarpmış halde buldum. İçim parçalandı. Canım çok acıdı. Hala da acıyor çünkü 14 Eylül 2024 tarihinde meleek oldu benim güzel kızım. Çok güzel bir anneydi o. Oğlu bir yaşında ama hala ona bebek gibi bakardı yapardı oynardı onunla. Bazen bize hediye getirirdi dışardan . Fare ve kuş gibi kendisii yemezdi ama eve getirirdi. Bazen kızardım istemiyorum bunları diye . 😔Canım kızım keşke yasasan da yine getirsen . Yüreğim acıyor , unutamıyorum bebeğimi. Bugün 4. Gün ama hala çok zor benim için. Güzel kızım , zilli’m huzur içinde uyu annem. Umarım öldükten sonra seninle birlikte hayatımıza devam ederiz .. 🤍🤍🖤
9 yıl önce boğulmak üzereyken bulmuştum poncigim, ev bahçeli ve geceleri evde kakiyorduk. Fakat sokakta annesiz ağlayan bir bebek görüp alınca Ponçik bir daha eve girmedi, yemeklerini bahçede yiyip gidiyordu. 1 aydır. Ve bu gün onu çöpte ölmüş buldum. Vicdan azabı ve bu gördüğüm durum beni mahvetti. 😭😭😭
Benim de minnoş diye kedim var (dı).. ne yazık ki kaybettim. Ve onu bunu okusam da unutamam. Bu benim için zor.
Kedim normalde eve girer, bahçeye çıkardı her zamanki gibi. Amma 12 Mart gece çıktı, bir daha gelmedi. Meğerse köpekler ısırmış,yaralanmışdı. Arabanın altında saklanmış yaralı yaralı sabaha kadar orda kalmış. Sabah annem bulmuş. Çamurlu olduğu için yıkamış. Diğer gün veterinere götürdü, aşı yaptılar. Doktor ölebilir demiş. Amma biz tüm inancımızla ona baktık. 15 Mart gece 02:30 , 03:00 de ağlayarak ölmüş. Çok kötüyüm. Onu çok özledim… Umarım başka bedende geri döner 😿💜
DOĞUM TARIHI: 21 ŞUBAT 2023
ÖLÜM TARIHI: 15 MART 2024
HUZURLA UYU CANIM BENIM…
ilk kedimi arkadaşım bakamayacağını söylerek kar kışta sokağa attığında sahiplenmeye karar verdim. daha sonra çalıştığım işyerinin bahçesinde devamlı aç ve benden mama bekleyen yavru bir kediyi daha sokakta soğukta kalmasın diye sahiplendim. en azından kış bitene kadar sıcak evde kalsınlar istemiştim. Havalar ısınmaya başlayınca sokak istemeye başladılar. bende işe gidince bırakıyor geri gelince içeri alıyordum. hatta bahçeden yada balkondan adlarıyla nerdesiniz hadi eve gelme vakti dediğimde hemen koşa koşa gelirlerdi. Bir gün biri yolda beni gördü yolun ortasında durdu o sırada araba çarptı öldü. Diğeri ise bir akşam dışarda beş parmak yağmur bahçeyi dolaştım bağırarark gelmedi ikidebir inip tekrar bağırıyordum yoktu. Bir hafta aradım bulamadım kedimi sonra evimizin önündeki boş arazide çürümüş bedenini gördüm parmağındaki yara izinden tanıdım onu. Sonra tekrar bir kedi sahiplen geçer dediler. internette ona çok benzeyen bir kedi gördüm ve sahiplendim. evden dışarı tek başına hiç bırakmadım. ya taşıma çantasında yada bel korumalı tasması ile gezdiriyordum. Zaten oda korkuyordu insanlardan özelliklede çocuklardan. küçük bir bebek düşünün ebeveyni yatarken gelip kendi başını ebeveyninin başına koyarak uyuyan bir çocuk. işte oda öyleydi. gece bazen uyandığımda yanımda onu göremediğim de seslenirdim nerdesin diye hemen cevap verirdi. işten geliş saatimi öğrenmiş ayak seslerimden kapıya gelip miyavlardı. Sonra evde yoldaş olsun diye bir kedi daha aldım. ona zarar vermesin diye yeni kediyle onu ben yokkan aynı odaya bırakmıyordum. Sonra birbirlerine alıştıklarında kedi evi aldım onlarında bir evi olsun diye bir gün işten geldim. yeni gelen kedi kedi evinin içinde kaskatı olmuş ölmüş. hemen çıkardım evden gömdüm. neden öyle öldüğünü anlamadım odayı değiştirdim evi dip köşe çamaşır suyu ile temizledim. Aradan iki gün geçmeden evdeki kedim de halsizlik gördüm gece hayvan hastanesinin aciline götürdüm GENÇLİK HASTALIĞI DENİLDİ. sabah polikinlik denildi. Sabah tekrar hastaneye getirdim serum takıldı. evde ben bakamam yanlış bir şey yaparım diye hastaneye yatsın ne gerekiyorsa yapılsın istemedim. hastanede ki 2. gününde biraz toparlamıştı sanki ama yemek yemiyor su içmiyordu. 3. gününde geri kötü olmuş inliyordu. O akşam işyerinde ağlama krizine girdim meğer aynı saatte oda can çekişiyormuş. sabah aradılar dün akşam öldü diye. 4 kedim öldü ve canım çok acıyor. ne yapmalıyım hiç bilmiyorum.
Kedim henüz yavruyken elime getirildi annesinden sanırım erken ayırmışlar, bana geldiğinde hastaydı 2 hafta boyunca hep veterinere götürdüm getirdim. yemeğine her şeyine hep baktım ama asla olmadı. çok inatçı ve komik bir kediydi. pars bugün öldü arkadaşlar, bugün benim parçam gitti kendi ellerimle mezarını yaptım ve gömdüm. allah bana inşallah güç verir. çok üzülüyorum.
Benim oğlum İncirim 3 yaşındaydı. Onu sahipelndiğimde annesi ölmüştü ve çok zayıftı. Çok bağlıydım en ufak bi sorununda hemen tedirgin olurdum. 20 gün önce kedimin bi anda dilinde ve kulağında yaralar çıkmaya başladı ne yaptıysam geçmedi. 13 şubat günü veterinere gittik ve kedilerde görülen bi kanser türünden bahsetti veterinerim. Lenfoma . Aşılarımızı olduk veterinerden geldik çok halsizdi kustu uyudu . 14 şubat günü gece tam gece 2.24 te kedimi kaybettim ve o son bağırışlarını asla unutamıyorum. Bu depresyon mu bilmiyorum ama kendimi çok boşlukta hissediyorum.
Kedimi bugün kaybettim 3 yaşındaydı böbrek yetmezliğinden dolayı kaybettim içim acıyor eşyalarını zor topladım herkes evden biraz uzaklaşmam gerektiğini söylüyor fakat benim küçük bir kızım var 1,5 yaşında onun haftada 2 gün aktivite günleri var onada haksızlık yapmak istemiyorum çünkü çok eğleniyor kendi acımdan dolayı ona bunu yapmakta beni üzüyor evin içinde sürekli geziyor gibi ve kapıdan içeri koşturarak girecek gibi hissediyorum ağlamam durmuyor ama bir yandan kızım içinde güçlü durmak zorundayım kendimi suçluyorum nasıl anlayamadım diye veteriner bana bu birden çıkan anlaması güç bir hastalık demesine rağmen üstelik ben onunda annesiydim farketmem gerekirdi çok geç farkettim iyi bir anne değilim kendimi bu konuda türlü suçlamaktan alamıyorum
3,5 aylıkken sahiplenmiştim oğlumu hep koynumda büyüdü her anımda ya kucağımda ya bana bitişikti çok bağlıydık yakışıklı oğlumla 10 yıl dile kolay bir anda rahatsızlandı üç gün yoğun bakımda kaldı iyileşir gibi gösterdi kendini sonra öldü çok canım yanıyor çok özlüyorum hayata dönemiyorum çok zor daha üç gün oldu gideli nefes alamıyorum
18 yaşında kızımı yeni kaybettim. Ömrümün yarısı onunla geçti. Onu nasıl unutabilirim!! Çok mutlu bir hayat yaşadı sevdi sevildi ona çok iyi baktım. Ama yine de teselli etmiyor bu düşünceler. Çok büyük bir özlem var kalbimde daha şimdiden. Onsuz hayata alışmak zorundayım. Çok acı… Hamile olduğum için bir yandan da bebeğim etkilenmesin üzülmemeliyim çok diyorum ama başaramıyorum. Sanırım zaman herşeyin ilacı. Babam öldüğünde bile bu kadar ağlamadım. Tahminimden daha da çok seviyormuşum onu meğer. Çok fazla seviyormuşum çok.
2023 Haziran ayında yolun kenarında bulmuştuk Mişa’mı. Çok küçücük annesinden ayrılmış bir yavrucuktu. Dolu dolu 7 ay birlikte yaşama şansım oldu onunla. Her hareketi, zekası, sevecenliği ile ailemizin biriciği oldu. Kısırlaştırma ameliyatını yaptırmaya karar verdik, çok pişmanım. Onu son neşeli, sağlıklı halleri ile gördüğümüz an olmuş o gün meğer. Her şey kötüye gitti. Komplikasyonlar, acılar derken ameliyatın ardından 5. Gün vefat etti. Kendimi her anlamda çok kötü hissediyorum. Çok özlüyorum, sarılmak oynamak istiyorum. Tek tavsiyem dostunuzun kıymetini bilin ve tüm testlerini yaptırmadan bu ameliyata göndermeyin. Kalbimde her zaman olacaksın Mişa
Beniöde bugün tamıtamına 7 aydır baktığım çiko adlı kedimin öldüğünü öğrendim
Çok üzüldük başınız sağ olsun.
2 gün önce hiçbir şeyi olmayan 2 aylık kedimi kontrol amaçlı veterinere götürdüm gaz şeklinde parazit olduğu söylendi ama erken fark edildiği için tedavi edilir dedi serum verildi iğne yapıldı eve yollandı sabahında oyunlar oynadığımız kedim eve geldiğimizde ölü gibi yatıyordu akşam tekrar götürdük tedaviye başlandı fakat sonraki gün akşam öldüğünü öğrendik o kadar üzgünüm ki onu daha önce veterinere götürmediğim için başka veterinere götürmediğim için serum takılınca iyi geleceğini düşündüğüm için çok pişmanım o daha küçücük bir bebekti hem iğneyi hem serumu kaldıramazdı ki birlikte çok zamanımız olmadı ama hep benimleydi evde benden hiç ayrılmazdı benimle uyur benimle uyanırdı oyunlar oynardık onun gideceğine hiç ihtimal vermemiştim gelmesini çok istedim ama gelemedi onu çok seviyorum ve çok özlüyorum evde ve kalbimde kocaman bir boşluk var kendimi suçluyorum çok üzgünüm
Çok üzüldüm başınız sağ olsun.
Kedim yoğum bakımda kısırlaştırma ameliyatı oldu dün çok korkuyorum ölecek diye ağlıyorum sabah nasıl olacak bilmiyorym
Çok geçmiş olsun Ebru hanım. Umarım kediniz düzelir.